Alle jongerenambassadeurs van Defence for Children hebben zelf jarenlang in onzekerheid geleefd, wachtend op een verblijfsvergunning. Onze medewerkers op de helpdesk boden hun in die moeilijke periode juridische ondersteuning. Nu bundelen deze jongeren hun krachten als onze ambassadeurs. Ze geven een stem aan kinderen zonder verblijfsvergunning en zetten zich in voor de erkenning van hun rechten. Zij delen hun ervaringen en vertellen wat het met hen deed om geen vergunning te hebben, hoezeer ze het gevoel hadden dat hun leven in de pauzestand stond. Ze weten dat het verkrijgen van een verblijfsvergunning meer is dan een papiertje. Voor een kind betekent het de toekomst.

In Brussel!

Tijdens de ‘High-level conference to celebrate the 30th anniversary of the Convention on the Rights of the Child’ in het Europees Parlement gaf jongerenambassadeur Akhrat Selevani een krachtige toespraak. Zij vertelde over de vele verhuizingen tijdens haar verblijfsprocedure in Nederland, over het juridische gevecht om een badstoeltje voor haar gehandicapte zusje en over het tekort aan privacy in de opvangcentra. Akhrat sloot haar toespraak af met een duidelijk en helder verzoek: ’laat kinderen kind zijn’.

28 Nov 2019

Jongerenambassadeurs in het Europees Parlement in Brussel

26 Jun 2018

Jongerenambassadeurs Defence for Children krijgen ‘Levende Steen’ onderscheiding

21 Jun 2017

Kinderen in gesprek met Kamerleden over Kinderpardon

Emmy

"Ik heb wel meerdere keren actie moeten voeren om voor mijn recht op te komen. Het was heel spannend. Ik kan het ook een strijd noemen: wij werden wel als groep gehoord, maar er werd verder niets mee gedaan."

Lees Meer

Noor

"Er moet meer aandacht komen voor dit probleem. We gaan in gesprek met leden van Tweede Kamer en zullen er op blijven aandringen dat ze iets moeten doen voor deze kinderen."

Lees meer

Margarita

"Ik heb de periode zonder vergunning als heel erg eng en onzeker ervaren. Ik had veel wensen en dromen, maar het was op een gegeven moment hopeloos omdat je geen mogelijkheden meer ziet op een toekomst."

Lees meer

Tri

"Ik ben ambassadeur omdat ik andere gezinnen wil helpen, net zoals anderen mij hebben geholpen toen ik het nodig had. We moeten actievoeren en kamerleden iets aanraden, zodat ze hun gedachtes kunnen veranderen."

Lees meer

Sabina

"Mijn boodschap aan alle kinderen die nog in onzekerheid zitten: 'Geef de moed niet op!' Ik weet dat het moeilijk is, ik weet dat het voel alsof de grond onder je voeten vandaan wordt gehaald. Maar na regen komt zonneschijn."

Lees meer

Rania

Rania is Koerdisch en komt uit Irak. Op haar vierde vluchten haar ouders, samen met Rania en haar broer en zus naar Nederland. Ze procederen zeker tien jaar. Zo lang in onzekerheid, dat doet iets met je. Rania wordt er vooral wat vlak van. Na zo’n lange strijd gaat het enthousiasme er wel een beetje af. Zelfs als je hoort dat je voor altijd mag blijven.

Lees verder

Buyna

Buyna is zes als ze met haar moeder vlucht uit Mongolië. Ze leeft veertien jaar in onzekerheid voordat een klein pasje hier een einde maakt. Een verblijfsvergunning, na al die jaren procederen en wachten. Onzekerheid en wanhoop maken plaats voor opluchting en blijdschap. Ze mag eindelijk gaan dromen over een toekomst, in Nederland.

Lees verder

Nazeli

De jongste ambassadeur is misschien wel de strijdvaardigste. Haar naam: Nazeli. Op haar achtste vertrokken met haar ouders en zusje vanuit Armenië om rust te vinden in Nederland. Dit duurde uiteindelijk tien jaar. Nazeli zit in 5 vwo en is vastbesloten rechten te studeren, om uiteindelijk zo veel mogelijk vluchtelingenkinderen te helpen.

Lees verder

Mina

De ouders van Mina vluchten in 1998 vanuit Egypte naar Nederland, omdat zij vanwege hun geloof worden bedreigd. Mina en zijn zusje worden in Den Haag geboren. De hele familie woont heel lang in de illegaliteit en onzekerheid, zeker zeventien jaar. Die periode was heftig en moeilijk, maar zeker ook leerzaam. Mina hoor je daarom niet klagen.

Lees verder

Alisa

Na jaren wachten komt er een verblijfsvergunning. Maar helaas alleen voor Alisa’s ouders en haar broertje. Zij en haar zussen moeten maar even kijken wat ze gaan doen. En waar ze gaan wonen.

Lees verder

Anood

Anood was dertien toen haar ouders besloten te vluchten uit Irak. Eenmaal in Nederland werd ze als woordvoeder van de familie sneller volwassen dan goed voor haar was. Daar ondervindt ze nog de nadelen van. Maar het heeft haar ook strijdbaar gemaakt, waardoor ze nu is waar ze is: wonend op zichzelf, bijna afgestudeerd op het mbo en klaar voor het hbo.

Lees verder

Ruzanna

"Na het schandalige verhaal van Howick en Lili was de angst nog groter. Er was iets gebroken in me. Ik had nergens zin in. Ik bleef leven alleen omdat ik mijn moeder niet in de steek wou laten, zo erg was het voor mij."

Lees verder

Akhrat

Eind 2005 komt Akhrat met haar ouders, broer en zusje vanuit Irak aan in Nederland. Gevlucht omdat haar vader als Koerd werd bedreigd. Akhrat is dan zes jaar. Na jarenlang procederen, komt er in 2014 dan eindelijk de felbegeerde verblijfsvergunning. Deels dankzij haar strijdlust, die ze nog steeds heeft als je kijkt naar haar toekomstplannen.

Lees verder

Jongerenambassadeurs

In Brussel!

28 Nov 2019

Jongerenambassadeurs in het Europees Parlement in Brussel

26 Jun 2018

Jongerenambassadeurs Defence for Children krijgen ‘Levende Steen’ onderscheiding

21 Jun 2017

Kinderen in gesprek met Kamerleden over Kinderpardon

Emmy

Noor

Margarita

Tri

Sabina

Rania

Buyna

Nazeli

Mina

Alisa

Na jaren wachten komt er een verblijfsvergunning. Maar helaas alleen voor Alisa’s ouders en haar broertje. Zij en haar zussen moeten maar even kijken wat ze gaan doen. En waar ze gaan wonen.

Anood

Ruzanna

"Na het schandalige verhaal van Howick en Lili was de angst nog groter. Er was iets gebroken in me. Ik had nergens zin in. Ik bleef leven alleen omdat ik mijn moeder niet in de steek wou laten,​ ​zo​ ​erg​ ​was​ ​het​ ​voor​ ​mij."

Akhrat

"Na het schandalige verhaal van Howick en Lili was de angst nog groter. Er was iets gebroken in me. Ik had nergens zin in. Ik bleef leven alleen omdat ik mijn moeder niet in de steek wou laten, zo erg was het voor mij."