Scroll down
Scroll down
Voormalig kinderambassadeur van het Gehandicapte Kind Merijn (bijna 17) slaagde dit jaar met maar liefst vijf achten voor zijn eindexamen vmbo-tl. Hij volgde basis- en voortgezet speciaal onderwijs, onderwijs dat zich richt op leerlingen die intensieve of specialistische onderwijsbegeleiding nodig hebben. Vanwege een cerebrale parese, een aangeboren hersenbeschadiging, heeft Merijn een motorische beperking. Hierdoor zit hij in een rolstoel. Sinds dit schooljaar zit Merijn in Amsterdam op het (reguliere) Mediacollege, een plek waar hij zich eindelijk thuis voelt.
Merijn kijkt met gemengde gevoelens terug op het speciaal onderwijs. “Het was een mix van mensen met verschillende handicaps die niet bij mij en niet bij elkaar pasten”, zegt hij. Een gebrek aan toezicht en individuele ondersteuning maakte dat hij zich onveilig voelde. Volgens zijn moeder durfde hij geen contact meer te maken en werd hij gesloten en minder sociaal. Ze is er trots op dat Merijn niet opgaf, al was hij bang dat hij ook in zijn laatste jaar op zijn tanden zou moeten bijten. Maar dat pakte anders uit. Dankzij twee nieuwe mentoren en betere zorg en begeleiding was zijn examenjaar wél leuk: “Tijdens de tweede lockdown mochten we als eindexamenklas naar school, zodat we gelukkig niet weer de hele dag achter onze laptop hoefden te zitten. Als groep hadden we een gezamenlijk doel: slagen of deelcertificaten halen. Dat zorgde voor een hechtere band.”
Na de zomer begon Merijn in Amsterdam met een opleiding aan het (reguliere) Mediacollege. Daar heeft hij de tijd van zijn leven. De eerste keer dat zijn moeder hem op school afzette, viel hem al op dat ‘de een ‘n gezicht vol piercings heeft en de ander paars, geel of groen haar’. Daardoor voelt het alsof zijn rolstoel een beetje wegvalt. Op het Mediacollege zien docenten en medeleerlingen Merijn om wie hij is, terwijl ze tegelijkertijd rekening houden met zijn handicap. Merijn vertelt dat iedereen behulpzaam is en hij geen les heeft in het voor hem ontoegankelijke bijgebouw. Hij is blij met het ‘kraakheldere’ rolstoeltoilet en de lift. Ook is er een zorgteam opgetuigd om leerlingen met zichtbare en onzichtbare beperkingen te begeleiden. Merijn heeft er nog geen beroep op gedaan, maar hij weet waar hij terechtkan als hij ondersteuning nodig heeft. Een andere reden waarom Merijn het fijn heeft op het Mediacollege, is dat hij daar alle ruimte krijgt om zijn creatieve talent te ontwikkelen. "Mijn vorige school hamerde juist op iets waar ik niet goed in ben: rekenen. Als scholen, ook in het speciaal onderwijs, kijken naar de talenten die iemand heeft in plaats van te focussen op iets wat iemand niet kan", zegt Merijn, "wordt het fijner op school."
<tekst gaat onder foto door>
“Maar”, zegt Merijn, “al is je school nog zo perfect, als je er niet kunt komen heb je er nog niks aan.” De gemeente is verantwoordelijk voor het vervoer van leerlingen die niet zelfstandig naar de basisschool of het voortgezet (speciaal) onderwijs kunnen. Als het echter om een vervolgopleiding gaat, moet de leerling zelf voor vervoer zorgen. Dat is heel lastig, ondervond Merijns moeder. Ze legt uit dat taxibedrijven de voorkeur geven aan groepsritten op basis van een contract met de gemeente. Als er al een taxibedrijf is dat elke schooldag een solorit wil maken, rekenen ze daar forse bedragen voor. Om die kosten vergoed te krijgen is voorafgaande toestemming van het UWV nodig. Merijns moeder heeft uiteindelijk een (duur) taxibusje weten te regelen, maar vindt dat er een totaalpakket moet komen, net zoals in het basis- en voortgezet (speciaal) onderwijs. “Zeker als het gaat om minderjarigen met een beperking”, zegt ze, “moet de overheid het voortouw nemen om de toegankelijkheid van vervolgopleidingen te verbeteren. Anders is er geen sprake van inclusief vervolgonderwijs.”
Defence for Children vraagt tijdens de Week van Inclusief Onderwijs, een initiatief van platform 'Naar Inclusiever Onderwijs', aandacht voor het belang van inclusief onderwijs, de goede stappen die al zijn gezet en de stappen die nog gezet moeten worden. In het licht daarvan interviewen we de vijf geportretteerden van de Inclusief Onderwijs Maand 2020 opnieuw: Merijn, Kamils ouders, Idman, Lauren en Berdi.
Credits foto's: Daniella van Bergen